Geschiedenis

De geschiedenis van Beyloo Ter Horst:(door Wim van Eisden)


De alleroudste Scoutingsporen - liever Padvindersspoor - gaat terug naar het jaar 1917. Onder leiding van de toenmalig burgemeester heeft deze groep , waarvan de naam onbekend is , slechts enkele jaren gedraaid. Ze zorgden echter wel voor een soort revolutie in het zo rustige Drentse dorp.

De eerstvolgende reguliere groep werd opgericht eind 1967 en bestond eigenlijk uit twee groepen , de "Horstgroep" , aangesloten bij het NPG (Ned.Padvindsters Gilde) en de "Eekschellers" aangesloten bij het NPV (Ned.Padvinders Vereniging). De eerste naam vinden we ook terug in de naam van de huidige Scoutinggroep nl. "Beyloo Ter Horst" , waarin dat Ter Horst te maken heeft met de buurtschap Ter Horst , de plaats waar het groepshuis gevestigd is.

De verklaring van de tweede naam is iets ingewikkelder ; Eekschellers waren rondtrekkende families die zich in de Drentse dreven bezig hielden met het schillen van jonge eikeboompjes en die deze schil verkochten aan de leerlooierijen. Van het overgebleven hout werd houtskool gemaakt. Je ziet het, de scoutingelementen : primitief (kamperend !), rondtrekken (vgl. hikes !), houtwerk (pionieren), leefgemeenschap ( de Troep), vuur, zijn overduidelijk aanwezig. Jammer eigenlijk dat zo'n mooie naam verloren moest gaan , maar het samengaan van jongens en meisjesgroep in 1989 maakte een nieuwe naam noodzakelijk.

De Welpen en Kabouters waren het eerst aan de beurt en daarna volgden natuurlijk de Verkenners en de Padvindsters. Op de leeftijd van zo'n jaar of vijftien hield het op , Voortrekkers hebben nooit bestaan.

Via allerlei onderkomens ( oude school , gasgebouwtje , werkkeet, kleuterschool) is de groep eindelijk in het jaar 1975 beland op de huidige lokatie , Smalbroek 25, nabij het natuurgebied het Terhorsterzand. Een keuze waar we de toenmalige commissie wel zeer dankbaar voor mogen zijn ; een betere locatie is haast niet denkbaar. Het achterste gedeelte van een gemeenteboerderij moest eerst geheel worden opgeknapt. De stallen moesten eruit, de "grup" gedicht alles betimmerd, een buitentrap aangelegd, want er moest boven ook worden geslapen. Provinciale- gemeentelijke- en rijkssubsidie hebben dit allemaal mogelijk gemaakt. En vanzelfsprekend zeer veel zelfwerkzaamheid.

Tien jaar daarna , in 1985 , werd de losstaande vervallen kapschuur aan de accommodatie toegevoegd, toen echter met aanzienlijk minder subsidie! En nu alweer is de ruimte eigenlijk al weer te klein voor de nu bestaande spelgroepen te weten , Welpen, Scouts, Explorers, Stam en Gug. Echter, er wordt al weer aan uitbreiding gewerkt!

Wat het ledental betreft, de meisjesgroep heeft in ledental de jongensgroep steeds verre overtroffen ; op een gegeven moment kende alleen deze meisjesgroep al 120 leden ! Ter vergelijking , het huidige ledental ligt zo ongeveer op hetzelfde aantal.
Van meetafaan heeft de groep zich bijzonder ingespannen om de nodige centjes bij elkaar te krijgen. Vergeet niet dat het na oprichting so-wie-so al jaren duurt voor je wat eigen kampeermateriaal bij elkaar hebt.

De gevoerde akties waren achtereenvolgens : oud papier, zelfgemaakte snert, 200 liter warm uitgevent ( 8 jaren), een kerstboomaktie ( 18 jaren !) , zelf gebakken kniepertjes ( 3 jaren) een mestaktie (slechts 1 jaar), de Kaapse Viooltjes bloemenaktie ( 8-tal jaren), en nu dus de Eieractie.

Kampen en trektochten zijn er natuurlijk ook legio geweest. We hoeven alleen maar te denken aan Ommen, Steenwijk, Terschelling, de Achterhoek en niet te vergeten alle NPK's en PKD's te Anloo en Dwingeloo. Wat het buitenland betreft : Zuid Engeland, Belgische Ardennen en Luxemburg. Zowel voet- als fietstochten.

Je ziet het, Scouting leeft in Beilen en Beilen leeft nog steeds met Scouting !